Reisverslag 2

Zaterdag 7 maart
Ik ben op tijd wakker en wil graag helpen in het huis. Eerst mijn eigen kamer vegen en na het ontbijt helpen met de afwas. Dat wordt gedaan in het meer. De pannen die flink aangekoekt zijn, zet je op de bodem van het meer. Met zand probeer je het aankoeksel(is dit een woord?) weg te schrobben. Na een tijdje prutsen, biedt Lenola mij een lepel aan om het schrapen wat gemakkelijker te maken. Een netje waar je wat zeep op wrijft, dient als schuursponsje. Maar wordt ook gebruikt als washandje om jezelf mee te schrobben. Afdrogen doen ze hier niet aan, het droogt toch binnen no time.
Na de lunch zeg ik Amaaj dat ik ’s avond met Charlotte eet en dat ik nu naar haar toe ga. Om 14.00 ben ik bij Charlotte. We tackelen wat schoolopdrachten van haar. En wat ben ik blij dat ik dat allemaal niet heb! Wacht, ik heb genoeg opdrachten voor school te doen, maar nu even niet;)
We besluiten om bij mij op mijn kamer film te kijken. Om helemaal in Afrikaanse sfeer te blijven, kijken we naar the Lion King! Zet mijn deur wel open om te tochten, dus af en toe kijkt er iemand nieuwsgierig om het hoekje. Ik heb nog rozijntjes als snack. Charlotte kent de Nederlandse versie bijna uit haar hoofd en weet de liedjes dan ook mee te zingen. Wij kijken alleen de Engelse versie:P
Als de film afgelopen is, zegt Amaaj dat het eten klaar is. Ik stamel dat we ergens anders gaan eten en voel mij een beetje bezwaard om weg te gaan als ik de inmense hoeveelheid vis zie klaar liggen. Ik sms Elias dat ik een misverstand met Amaaj heb gehad en dat ik mij schuldig voel over het eten. Hij belt mij met de mededeling dat hij wist dat ik niet mee-eet omdat Amaaj hem dit verteld heeft. Misschien omdat we terug kwamen dat ze vond dat ze ons moest uitnodigen, ik weet het niet. Voelt in ieder geval minder erg.
We gaan even luxe doen en eten bij Gecko een pizza! Die laat wel een uur op zich wachten. Bij een andere zit, zit een Bao speltafel. Die zit heeft minder lekkere stoelen, dus ik wissel de twee tafeltjes om. Charlotte schaamt zich dood voor deze eigengereidheid, maar we spelen daarna wel meerdere spelletjes om de tijd te doden. Pizza is lekker, de muziek gaat steeds harder, maar het is te rustig om te gaan dansen. We lopen beide naar ons huis toe. Bij de bar hoor ik mijn naam en daar is Elias. Of ik al tired ben. Nee, maar ook geen zin om biertjes te drinken. Thuis kijk ik weer lekker Orange is the new black tot ik in slaap val.

Zondag 8 maart
Lui dagje. Ben laat wakker, dus niet op tijd om naar de kerk te gaan. Frank vraagt of ik mee ga zwemmen. Zodra ik zeg dat ik ladyproblems heb, zie ik hem de rest van de dag niet meer:P
Ik help Amaaj mee met Msamba snijden, wat ik nog best lastig vind. Het fenomeen snijplankje kennen ze hier niet, dus ik zit met een giga, niet al te scherp, mes hele dunne reepjes te snijden. Tenminste, ik doe een poging. Als Amaaj klaar is met haar bos en wil beginnen met sojaboontjes, stel ik voor dat ik die boontjes dop:D Ben nog niet eens halverwege met mijn bos en geduld staat nog steeds niet in mijn woordenboek. Lachend neemt ze dit aanbod aan. Beetje boekje lezen en lummelen met de kinderen. Na de lunch komt Charlotte langs en gaan we op het strand liggen. Wat echt een uitnodiging is voor anderen om erbij te zitten. Wat we langskregen:
Een vriendelijke oudere verkoper die de winst gebruikt om kinderen van de straat te houden. We hebben beide geen geld mee, vertellen dat we eigenlijk ook locals zijn en hebben een rustig gesprekje.
Een snelle verkoper die we al snel duidelijk maken dat we geen business doen. Dan gaat hij maar op de versiertoer. Zelfs als we aangeven dat we beide getrouwd zijn, heeft hij het lef om zich als vakantieliefde aan te bieden.
Een groepje kinderen wat voor geld wil dansen. Die negeren we, waarop ze besluiten bij ons een frisse duik te nemen in hun blootje. Verderop hebben ze meer succes. Filmende toeristen trekken hun portemonnee en het klinkt best aardig wat die kinderen kunnen.
Een irritante verkoper die Charlotte al meerdere keren afgewimpeld heeft. Ook snel gezegd dat we geen business doen. En dat we getrouwd zijn. “But where are your weddingrings then?” vraagt hij bijdehand. Ik zeg dat we hier zijn om van het strand te genieten, met zijn tweeën en zeg Tiwonana, wat gedag betekent. “Nice way to send a man away! Very nice!”antwoord hij boos terug. Maar hij is wel weg.
Als we weer bij mij thuis zijn, laat Cosimo een lekkere pruttelscheet waarbij de gele derrie zo zijn broekspijp komt uitgelopen. Charlotte en ik liggen dubbel en Cosimo wordt door Amaaj even verder op gewoon op zijn kont gezet. Eerst met een schep de derrie weghalen en dan wordt Cosimo verschoond.
Thuis gegeten en daarna met Hans en Charlotte een drankje gedaan bij Indaba. Hans is weg geweest naar het zuiden en praat ons bij wat hij daar uitgespookt heeft. Het regende daar in ieder geval flink, dus hij heeft vastgezeten in de blubber met zijn auto.
Ik kijk in bed nog een aflevering Orange is the new black en ga slapen.


Maandag 9 maart
Vandaag weer begin van de week. Ben vroeg wakker en besluit om op te staan. Weer wat kopjes koud water als zijnde douche en casinobrood als ontbijt. Frank komt weer buurten, maar heb niet zoveel te vertellen. Ik loop naar Hans en bedenk mij daar dat ik vergeten ben om mijn deur op slot te doen. Ommetje van 20 minuten extra… De kinderen hebben er niet zoveel zin in vandaag. Het is warm en sommigen liggen wat te suffen. Toch weer de cijfers herhaalt en liedjes gezongen. Het eten is er vroeg vandaag. Daarna boekje over dieren voorgelezen en de dieren uitgebeeld. Omdat ze zo gewend zijn alles alleen maar te herhalen, is van eigen initiatief weinig te verwachten. Toch probeer ik de juf af en toe te laten zwijgen en de kinderen een kans te geven om zelf het goede antwoord te vinden. Na het eten van het rijstprutje, waar de kinderen altijd heel blij mee zijn, is het de minuten wegkijken. Ik vraag naar een lessonplan en krijg een A4 schrift. Ik zie dat er voor het laatst vorig jaar in gewerkt is. Als ik er naar vraag of ze nog steeds bijhoudt, krijg ik als antwoord: “No, because it is full…” Welkom in Afrika! Ik ben naar Elias gelopen of het mogelijk is een nieuw schrift te krijgen. Geen probleem uiteraard. Op de vraag waar ze haar lesideeën vandaan haalt, antwoordt ze “Vrijwilligers die hier langskomen”. Zet natuurlijk ook geen zoden aan de dijk. En als ze zelf lessen bedenkt, wat gebruikt ze dan? Dat weet ze eigenlijk niet.
Ik erger mij dat het kastje in onze klas bomvol zit met papieren die niet gebruikt worden. Ben ook benieuwd of daar geen lessen tussen verstopt zitten. En inderdaad vind ik een 12 weekse artclass planning. Prima om een start mee te maken donderdag. Maar ook vind ik onwijs veel tekeningen van minstens 3 jaar geleden die niet eens mooi zijn als voorbeeld, of simpel weg niet af. De stapel is al zeker gehalveerd en zal er binnenkort mee verder gaan.
Als ik ’s middags weer in Panda ben, probeert Stanley mij in rap pratend Chichewa wat Chichewa te leren. Werkt natuurlijk voor geen ene mallemoer, dus begin dan snel Nederlands terug te praten om te laten merken hoe het klinkt. Dit brengt de snelheid al wat naar beneden. Deze middag zijn Messi en ik enveloppe van vorige keer aan het plakken. Wil eigenlijk verder met het kastje, dus na een uurtje meehelpen stop ik ermee. Stanley zou zaden gaan inbedden. Maarja, hij vindt het te warm en morgen is er weer een dag. Hij en een andere vrouw liggen dus de middag te maffen aan tafel. Na het werk zoek ik Hans op bij de Ecolodge en vind hem bij Elias in de tuin. Ik mag het drinken gaan halen en nadat ik mijn Sobo snel opgedronken heb, biedt Elias mij een wijntje aan. Ik probeer nog duidelijk te maken dat het een doordeweekse dag is en dat het niet zo handig is. Maar een tijdje later staat er toch een wijntje voor mijn neus. Die ik veel te snel drink en met de combinatie hitte zorgt dat voor een redelijk licht hoofd. Er schuift een secondary school teacher aan en heb een gesprek over onderwijssysteem in Malawi. Hier ben je in dienst bij de overheid wat betekent dat je overal in het land ter werk gesteld kan worden. Deze (moeilijke naam) werkt nu vijf jaar in Cape, maar komt uit een heel ander district.
Samen met Hans loop ik terug en buurt nog even bij Charlotte. Daar zie ik dat Latisha met klei een pop heeft gemaakt. Ik vraag waar ze het vandaan heeft en samen met haar oudere broer en Charlotte ga ik naar de plek. Ik had namelijk spullen meegenomen om soort brooddeeg klei te maken om te kunnen gebruiken bij mijn klasje, maar dit is veel makkelijker. Ik schep denk 2kg bij elkaar en als ik weer opsta, zie ik dat er inmiddels redelijk wat publiek om mij heen staat… Gekke mzungu met d’r handen in de blubber… daar moet je bij zijn! Helemaal blij loop ik met de klei in mijn handen terug naar huis. Nieuwsgierige blikken naar mijn handen beantwoord ik met: “I’m gonna teach the children with this!”
Thuis ga ik nog even spelen met de kinderen van mijn gezin. Ze kennen allerlei soorten klapspelletjes. Ik neurie dan wat mee en als het Engels lijkt, probeer ik mee te zingen. Zo is er een liedje waarbij je plaatsnamen moet zeggen. Eentje waar je steeds klap doorgeeft terwijl je telt. Degene die bij tien op zijn eigen hand klapt ligt eruit. Snelheid dus. En een hele ingewikkelde waarbij handen en armen boven en onder elkaar door gaan.
Na het eten zet ik mijn laptop op tafel om de film Up te kijken. Had ik zelf wat meer zin in dan een foute Afrikaanse soap:D Door het raam kijken de buurtkinderen mee. Ik ga op tijd naar bed.

Dinsdag 10 maart
Toch steeds wakker omdat ik het idee heb dat er mensen in mijn kamer zijn. En dat terwijl ik niet eens de hallucineerde Lariam malaria pillen slik! Het waait hard en ik hoor takken op mijn golfplatendakje slaan. Dit klinkt af en toe toch echt alsof de tak er doorheen wil. Sta enigszins slaperig op.
Bij Panda Garden blijk ik niet de enige te zijn die moe is. We beginnen weer met liedjes en tellen. Het is voor sommige onwijs lastig om mee te doen. Ze liggen voor pampus of kletsen gezellig met elkaar terwijl ze hun slipper als auto door het zand laten rijden. Een wat actievere aanpak is gewenst, dus we gaan getallen springen en klappen. Ik lees het verhaal van de Gruffalo voor. Een meisje blijft er doorheen tetteren. Offering vertaalt mijn keuze: je doet mee en bent stil of je gaat verder op alleen zitten. Ze kiest voor het eerste. Ik merk dat de kinderen vandaag behoefte hebben om gewoon lekker te spelen. Omdat we dat gisteren maar kort gedaan hebben, vandaag dan wat langer. Ik laat ze over het touw springen, speel met de bal en ga even zitten. Omdat het eten lang op zich laat wachten, lopen we iets uit met de kleiactiviteit. Het balletjes draaien gaat de meeste goed af, maar er daadwerkelijk de cirkel, vierkant en driehoek van maken is voor sommige iets lastiger. Het klei voelt ook zo lekker, dus ze beginnen steevast opnieuw met kneden en balletjes maken.
’s Middags ga ik met Offering naar Sinthana, de school waar Charlotte werkt. Of we boeken kunnen lenen. Dan kan Offering wat verhaaltjes in het Chichewa voorlezen. Eén leerkracht probeert een boek te verkopen, maar wij willen het alleen lenen. De hoofdonderwijzer geeft aan dat ze helemaal geen boeken verkopen, alleen maar uitlenen. Ik klets nog wat met Charlotte en daarna lopen we met z’n drieën naar huis.
’s Avonds doen Charlotte, Hans, Elias en ik een drankje in de lokale bar. Bij navraag blijk je als mzungu vrouw overal naar binnen te kunnen wat betreft barretjes. Wat een lol! Doe het in mijn broek als de lokale crazyman zijn moves laat zien op de dansvloer. Het is een combinatie van ninja-stoten, duracellkonijn en acrobatiek waarbij hij een salto’s achteruit doet en keihard op zijn rug terecht komt. Voor dit alles heeft hij absoluut de hele dansvloer nodig. Het wordt nog leuker als een andere man een duodans met crazyman begint. We maken het niet heel laat en zijn 23.00 weer thuis.

Woensdag 11 maart
Vandaag gaan we naar Mangochi! Mike moet wat regelen en Hans, Charlotte en ik kunnen meerijden. Dat is handig, want dan kan Charlotte d’r visa regelen en kunnen we allemaal weer pinnen. Want pinnen, dat is een verhaal apart. De dichtstbijzijnde pinautomaat ligt meer dan een uur rijden van Cape Maclear. Dan kun je per keer max 40.000 kwacha (~80 euro) pinnen, maar wel 2x achter elkaar. Het grootste briefje is 1000 kwacha, oftewel een flinke stapel in je portemonnee! De geldbuidel komt goed van pas.
Bij de visa verlenging van Charlotte blijk ik ook al mijn visa te kunnen verlengen. Dat is mooi geregeld. Daarna gaan we zonder Mike het stadje verkennen. Hans is hier al vaker geweest, dus is onze gids. Gezien onze strandavonturen, besluiten Charlotte en ik ringen te kopen. Dit zou mannen minder naar je toe laten komen, je bent immers al getrouwd. Al snel hebben we beide twee uitgezocht( we kennen onszelf qua spullen kwijtraken…) waarbij de verkoper toch ook wel graag zijn horloges en jurken aan ons toont. Vriendelijk voor bedankt en verder rondgelopen. Nog wat eten gekocht, schriften om lessen in te schrijven en krijtjes. Een hele vette pizza gegeten bij een restaurantje. Charlotte voelt onmiddellijk haar buik, ik zal waarschijnlijk wel later last krijgen.
Op de terugweg is er een opstopping. Bij navraag blijkt er een fietsendief gesnapt te zijn, dus iedereen wil graag zien wie deze boef is. We kunnen er gelukkig langs. Terug in Cape geven we Mike een drankje als bedankje voor dat we mee mogen rijden. Een vriend van hem is er ook en is een echte charmeur. Als ik zijn leeftijd goed raad, neemt hij mij mee uiteten voor steak. Blijk ik hem 10 jaar te oud in te schatten:P Leeftijden raden is hier sowieso heel lastig. Je schat iemand al snel te jong in, dus vandaar dat ik er wat jaartjes bij gedaan had. Hij vraagt wanneer ik weer terug ben in Nederland en antwoordt dat hij er dan waarschijnlijk ook is. Hij blijkt een Nederlandse vriendin te hebben en voor 6 maanden naar Nederland te gaan. Dus naar bruiloft wil hij ook wel komen, dan is hij toch in de buurt:P Het gesprek neemt een wending naar vreemdgaan en hij promoot deze “experience”. Dit woord blijft de rest van het gesprek steeds terugkomen, waarbij Charlotte en ik steeds vragen: “Yeah, because you need to “experience” that right?”
Ik krijg elke dag heerlijk eten van Amaaj. Veel te veel, maar dat komt schijnbaar altijd op. Deze avond blijf ik thuis en doe weer wat klapspelletjes met de meiden. Gebeld met Roeland via Skype. Fijn om zijn stem weer te horen Iedereen van de familie ook even aan het woord gelaten. Agogo kletste er vrolijk in het Chichewa op los:P

Donderdag 12 maart
Ben laat wakker en te laat kom ik aan bij Panda Garden. De staff lacht mij hard uit en ik verontschuldig mij. Vandaag wil ik wat meer met de kinderen bewegen. Beginnen met wat liedjes en heb op het bord de cijfers 1 tot 10 geschreven. Vraag ze de goede aan te wijzen. Zelfs de allerkleinste van twee jaar willen dit wel, want je mag het met een stok aanwijzen. Lichtelijk de goede richting op geholpen:P Daarna heb ik met wat houten banken een renparcour klaar gezet. Bij het papiermaken worden raampjes gebruikt die met wat fantasie ook als hoepel gebruikt kunnen worden om door heen te kruipen. Het begint redelijk gestructureerd, maar als een aantal kinderen het al een keer gedaan hebben, vinden die dat het klaar is. Wachten in een rij? Wat is dat voor onzin?! Nee, je gaat gewoon tussendoor lopen, lekker op de banken liggen of gewoon iets anders doen. Ik zou daar veel tijd en moeite in kunnen stoppen om te veranderen, maar ik zie vooral vrolijke kinderen waarvan in ieder geval een paar gedaan hebben wat ik in mijn hoofd had. Wat een verschil met als ik in Nederland werk. Daar leg ik de lat voor mijzelf altijd redelijk hoog en kan nogal gefrustreerd zijn als het niet gaat zo als ik het bedacht had. Hier zie ik dat kinderen al blij zijn met iets van activiteiten. Daarna ook weer lekker laten spelen en uitgelegd aan Offering dat ik aan de slag ga met leerlijnen. De vraag is of ze mij begrijpt, maar ze vindt het goed. Ze heeft vandaag volgens mij al vijf verhalen achter elkaar voorgelezen, dus wil nog eens met haar apart zitten om wat verwerkingen bij de verhalen te bedenken.
De middag is er artclass. Dit keer is iedereen er op tijd! Vandaag wil ik 3D hun naam laten tekenen. Best een opgave voor sommige blijkt. Omdat ik de les 10 minuten van tevoren heb bedacht, is het even zoeken naar de juiste volgorde in mijn uitleg. Ik zet een stappenplannetje op het bord nadat ik voor heb gedaan hoe je de lijnen trekt. Bij ronde letters is het wat lastiger, dus doe ik even later alsnog voor. Ze vonden het een leuke les, werd er zelfs voor bedankt door een kind. Wil volgende week wat kleur er in brengen, dus even opzoek naar stiften of iets dergelijks.
Ik loop naar de ecolodge en ga gezellig met Hans en Elias kletsen. Even later sluit ook Charlotte aan. We spelen nog een potje bao en lopen samen naar huis. ’s Avonds gezellig met Ellen geskyped.

Vrijdag 13 maart
Ik wandel redelijk op tijd langs Hans zijn huis en zie hem in de verte lopen. Ik trek ff een sprintje en samen lopen we naar Panda Garden. Ik wil vandaag aan de slag met het boek en zeg tegen Offering dat ik geen lessen geef. Dus dat betekent automatisch dat zij ook geen lessen hoeft te geven. Ik erg mij kapot, omdat ze de kinderen zonder toezicht alleen laat en gaat kletsen met de vrouwen die eten maken. En dan niet even, maar gewoon een vol uur. Maar ik ben druk met mijn boek in orde te maken. Ik maak absentielijsten en zet de gegevens van de kinderen er in. Ook een lijst om de hoogte en het gewicht van de kinderen bij te houden. Ik neem dit met Offering door. ’s Middags wil ik begin maken met het vertalen van de leerlijnen. Maar de stroom ligt er uit. Dan maar eerst wat materiaal maken, cijfers schilderen. Als ik opnieuw naar de Ecolodge loop, blijkt de stroom het weer te doen, dus sleutel voor voorraadhok kan ik daar laten liggen. Stukje opgeschoten.
Na het eten lees ik lekker in mijn boek. We hebben plannen om uit te gaan, dus bel Mike wat de bedoeling is. Ik begrijp niet helemaal goed wat hij zegt, maar wel dat hij terug belt. Charlotte is inmiddels kapot moe van het werken deze week, dus zoekt haar bedje op. Elias komt thuis en vraagt waar we naar toe gaan. Ik probeer Hans te bereiken, maar beantwoord mijn sms niet. Ongeveer een uur na het vorige telefoontje belt Mike opnieuw met de vraag waar ik naartoe wil. Had van Marloes gehoord dat Uncle Charlo leuk is, dus dat wordt de bestemming. Iets later horen we al de auto van Mike aankomen, namelijk door de muziek. We rijden naar de bar waar ik meteen een biertje in mijn handen gedrukt krijg. Taxin, een neef van Mike, begon al in de auto tegen mij aan te kletsen en gaat hier vrolijk mee verder. Zelfs als ik zeg dat hij op mijn broer lijkt als hij dronken is( Ja echt Kasper!) stopt deze spraakwaterval niet. Dan maar zeggen dat ik Watson even moet spreken. Na drie zinnen is dat gesprek klaar en begint Taxin opnieuw… Wat een prachtig land Nederland wel niet is, enz. Het is verder niet zo druk, dus we besluiten naar een andere bar te gaan. Ook deze is uitgestorven, dus we gaan naar Gecko’s. Daar zijn ook wat andere vrouwen! En er wordt gedanst. Daar heb ik best wel zin in, dus laat mij even gaan. Er zijn zelfs liedjes die ik ken, oftewel Westerse liedjes en zing met volle borst mee. Waar in Nederland je dansmoves van een afstandje schuchter bekeken worden, is het hier de bedoeling dat je met elkaar danst. Nu, dat doe ik absoluut graag met mijn lief, maar onbekende mannen vind ik toch een beetje spannend. Dus zorg ervoor dat er genoeg afstand tussen blijft, maar leer Taxin (die inmiddels zijn kwek houdt) de salsa. Elias is inmiddels al naar huis als Mike mij naar huis brengt. Het was een gezellig avond waar ik vast zondag spierpijn van heb:P